BU DÜNYADAKİ CEHENNEM

 

   10 gün önce ülkemizi derinden sarsan bir olay meydana geldi. Bolu’da bulunan, Grand Kartal Otel’de gerçekleşen yangın… 

    Evet, hepiniz biliyorsunuz. Hepimizin içini parçalayan bu yangın 21 Ocak 2025 tarihinde sabaha karşı, insanların en derin uykusunda meydana geldi. Zaten ahşap bir mimariye sahip olan bina, yangının daha da çok kontrolden çıkmasına sebep oldu.

   Sömestir tatiline denk gelen bu yangında ailelerimiz tatil ve belki de çocuklarına karne hediyesi olarak gelmişti otele. Hayaller farklıydı tabii. Gerçekler ise yürek parçaladı. Kimin aklına gelirdi ki gece öperek uyuttuğun çocuğunun sabah ölü bedeniyle karşılaşacaksın, nerden bilebilirdi ki herkes ailesi ile son kez konuştuğunu. Gerçekten çok iç yakıcı bir olay.

   Yangının, kahvaltı hazırlamak için mutfağa giden 4 kişilik ekibin, kızgın yağın tutuşmasıyla beraber alevlerin üzerine su atmasıyla ve bacanın temizliği yapılmadığı, bu sebeple de tıkalı olduğu için çıktığı biliniyor. Fakat bu yangında tam tamına 78 kişi hayatını kaybetti. Hayatını kaybedenlerin olması ve bu olayın yaşanmasına rağmen diğer vatandaşlar tatil yapmaya devam etmiştir. Bu çok büyük bir görgüsüzlük ve saygısızlıktır. Önceden insanların en azından birbirlerinin acısına saygısı vardı. Fakat anlaşılan ülkemiz şu an bundan da yoksun.

   Olayda Bolu Belediye Başkan Yardımcısı, İş Sağlığı Güvenliği Uzmanı, İtfaiye Müdür Vekili, Otelin aşçısı, Otelin mutfak çalışanları, Elektrikçi, Otel Müdürü ve Emekli Mimar olmak üzere yaklaşık 8 kişi göz altına alındı. Göz altında olan 3 kişi tutuklandı.

   Bence de tutuklanması gerekiyordu. Yangın neden çıktı hala bilinmiyor ama bu ihmalden başka bir şey değil benim gözümde. Büyük bir dikkatsizlik hakim. Bu ihmalkarlık ve dikkatsizlik sebebiyle, tabiri caizse, birçok can pisi pisine gitti. Bu olay yanlışlık veya bir hata olarak adlandırılıp affedilebilecek bir olay değil. O yüzden tepkilerim ve eleştirilerim de de hiç yumuşak değil. Kim ne derse desin daha dikkatli olunabilirdi. Üstelik bina ahşap, yanması da çok kolay. Canını kurtarmak için bilmem kaçıncı kattan atlayıp ölen insanlar da var.

   İnsan canı bu kadar ucuz, bu kadar değersiz olmamalı.

   Hayatını kaybedenlere Allah’tan rahmet, yakınlarına başsağlığı diliyorum.

   Hepimizin başı sağ olsun…

Kırlangıç  

Harflerle oyun oynuyor, ilginç kelimeler meydana getiriyordum. Kelimelerle oynayıp enteresan cümleler kuruyordum. Ben buydum, yine onlara sığınıyordum. Yine bir tek onlar beni anlıyor, onlar beni dinliyordu. Bir tek onlar beni yalnız bırakmıyor, bir tek onlar bana sadık kalıyordu.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Gerçek sessizlik ne zaman başlar?

Resim
Gecenin en derin saatlerinde bile tam manasıyla bir sessizlik yoktur. Dışarıda havlayan bir köpek, evin içindeki buzdolabının uğultusu, duvardaki saatin tik tak sesleri... Peki, sessizlik aslında ne demektir? Dışarıdaki yoğunluğun azalması mı yoksa beyninin içinde düşünmeyi bırakmak mı? Fiziksel sessizlik mi sessizliktir, zihinsel sessizlik mi? Gecenin geç saatlerinde olduğumuzu ve dışarıdaki araba seslerinin fazlasıyla azaldığını, insanların seslerinin tamamen kesildiğini düşünelim. Gözünüzü kapattığınızda fazladan olan bu gereksiz gürültüler yok. Kafanızı dinlemek istiyorsunuz, başınızı yastığa koydunuz. Dışarıdan gelen yüksek sesli gürültüler yok. Yalnızca boş bir sessizlikte dikkat edilen ve duyulan baştaki saydığım sesler var. Uyumak istediniz ama yine olmadı değil mi?  Olmaz... Çünkü bu sefer de devreye zihinsel gürültü girdi. Düşünceler... Sonsuz, geçmek ve bitmek bilmeyen, düşüncenin bir başka düşünceyi açtığı, sonsuz döngüyle dönüp duran o düşünceler... Kulağınızı kapattığ...
Read more »

SABAHA KARŞI

Resim
    M erve, sabaha karşı 3.30’da eve girdiğinde yorgunluktan bayılmak üzereydi. K apının yanında ayakkabılarını çıkarıp fırlattı. Ç antasını da vestiyere koyup kendini koltuğa bıraktı.   T ek bir odası ve mutfakla bir olan küçücük bir evdi burası. A merikan mutfağı ve karşısındakı koyu gri koltuğuyla uyumlu olan bir küçük orta sehpası vardı. B ir köşede evine nazaran gayet büyük bir kıtaplık, hemen yanında da bir çalışma alanı yer alıyordu. A hşapdan bir çalışma masası, rahat bir sandalyesi vardı. B unlara çok dikkat etmişti çünkü gününün çoğunu orada geçiriyordu. yazar olmak kolay değildi. I lhamı yakalamak kolay olmuyordu, tıpkı yakaladığında saatlerce o masadan kalkmasına engel olduğu gibi şimdide oturmasına engel oluyordu. G erçi oturmasında ne vardı ki, otururdu ama yazamayacaktı. B oş boş oturmak da ona ne kazanç sağlayacak ne vaktini geçirecek ne de ortaya bir eser çıkartacaktı. B oş boş masasına baktı. “Bugün de olmadı.” dedi ve uzandığı yerden kalkıp mutfağa yöne...
Read more »